‘La tendresse’, een levensgroot sculptuur van Wim De Cauter, is een streling voor het oog. Het beeld doet onwillekeurig denken aan de abstracte versie van een omhelzing: een man en een vrouw lijken elkaar innig te omarmen. Vandaar de titel: ‘de tederheid’. Qua vormentaal is het beeld tegelijk klassiek en modern. Het doet ook denken aan de opgegraven versteende omhelzing in Pompei . Het is zowel een antieke torso als een abstracte, aerodynamische vorm, die past in de avant-gardetraditie à la Henry Moore. Je zou het tegelijk ‘ La tendresse en transparance’ kunnen noemen. Fascinerend is dat de kunstenaar het werk als het ware in de natuur vond: een onooglijk kleine, bruine kei, die wellicht over duizenden jaren gevormd werd door het water en het toeval, een perfectie van rondingen vertoont en die niets wil zeggen, en toch voor ons mensen, een keer uitvergroot en in de juiste positie gebracht, na een aantal studies in de klei, onmiskenbaar antropomorf lijkt: twee verstrengelde lichamen.